De ramp met de Hulsmann
Een spotprent en een gedicht
door Ria Nouwens Matheeuwsen op 2 september 2015
In 1947 had mijn vader een motor, een Hulsmann, waarvoor hij een rijbewijs moest hebben. Maar hij zakte daarvoor. Mijn oom maakte daarvan een mooie tekening waarop je kunt zien wat er gebeurde. Aan de achterkant van de kaart schreef hij een gedicht wat ik hieronder heb geschreven. Op de foto eronder staat mijn trotse vader met "zijn Hulsmann" en met mij achterop. Het nummer N-87342 is duidelijk te zien en de eigenaar was mijn vader Jan Matheeuwsen uit Spoordonk (NB).
Het gedicht was als volgt:
Een spotprent en een gedicht
door Ria Nouwens Matheeuwsen op 2 september 2015
In 1947 had mijn vader een motor, een Hulsmann, waarvoor hij een rijbewijs moest hebben. Maar hij zakte daarvoor. Mijn oom maakte daarvan een mooie tekening waarop je kunt zien wat er gebeurde. Aan de achterkant van de kaart schreef hij een gedicht wat ik hieronder heb geschreven. Op de foto eronder staat mijn trotse vader met "zijn Hulsmann" en met mij achterop. Het nummer N-87342 is duidelijk te zien en de eigenaar was mijn vader Jan Matheeuwsen uit Spoordonk (NB).
Het gedicht was als volgt:
Spotprent op de pechvogel (Collectie R. Nouwens)
Jan Matheeuwsen met zijn dochter op de Hulsman (Collectie R. Nouwens)
Vol goede moed, op zijn toet-toet, snorde papa naar de stad
omdat hij het op een rijbewijsje had.
In de stad dra aangeland, startte papa heel charmant.
En met de grootste spoed, sjeesde hij de ramp tegemoet.
In volle vaart, op zijn ijzeren paard,
reed papa langs de stoep zijn ketting in de soep.
"U hebt uw tijd gehad", zo klonk het in de stad.
"Uw rijkunst is nu nog niet gebleken,
we zullen eens zien over enkele weken".
Het examen was daarmee ten end, en de renner kreeg, zoals bekend,
tegen iedere regel van fatsoen, de kans niet eens om het over te doen.
Met kwade zin, de pee erin, kwam papa weer terug,
met van woede een kromme rug.
Zijn kleine Ria, en ook mama, zagen direct al aan papa
dat hij nog geen rijbewijs had en vergeefs was de reis naar de stad.
En mama die keef, als altijd dan het best op dreef:
"Ik begrijp niet watje doet in de stad met zo'n toet-toet".
Maar als een heer in het verkeer, keert papa naar de stad weer.
Brengt dan het rijbewijs natuurlijk mee en allemaal zijn we tevree.
Maar…..tot slot
al rijdt onze papa nog zo goed
over de wegen met zijn toet-toet
aan onze leus houden wij ons alle twee:
Mama en Ria gaan toch lekker niet mee!
omdat hij het op een rijbewijsje had.
In de stad dra aangeland, startte papa heel charmant.
En met de grootste spoed, sjeesde hij de ramp tegemoet.
In volle vaart, op zijn ijzeren paard,
reed papa langs de stoep zijn ketting in de soep.
"U hebt uw tijd gehad", zo klonk het in de stad.
"Uw rijkunst is nu nog niet gebleken,
we zullen eens zien over enkele weken".
Het examen was daarmee ten end, en de renner kreeg, zoals bekend,
tegen iedere regel van fatsoen, de kans niet eens om het over te doen.
Met kwade zin, de pee erin, kwam papa weer terug,
met van woede een kromme rug.
Zijn kleine Ria, en ook mama, zagen direct al aan papa
dat hij nog geen rijbewijs had en vergeefs was de reis naar de stad.
En mama die keef, als altijd dan het best op dreef:
"Ik begrijp niet watje doet in de stad met zo'n toet-toet".
Maar als een heer in het verkeer, keert papa naar de stad weer.
Brengt dan het rijbewijs natuurlijk mee en allemaal zijn we tevree.
Maar…..tot slot
al rijdt onze papa nog zo goed
over de wegen met zijn toet-toet
aan onze leus houden wij ons alle twee:
Mama en Ria gaan toch lekker niet mee!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------